Στη σύγχρονη άποψη, η επιστήμη είναιφαινόμενο είναι πολύ πολύπλευρο σύμφωνα με τα κύρια χαρακτηριστικά και τα χαρακτηριστικά του. Ολόκληρος ο κλάδος διαιρείται σε πολλούς κλάδους. Οι τύποι της επιστήμης διαφέρουν ο ένας από τον άλλον ανάλογα με την πλευρά της πραγματικότητας, την υλική μορφή που διερευνά. Δεν έχει μικρή σημασία η επιλογή μιας ή άλλης μεθόδου γνωστικής λειτουργίας.
Η ανάπτυξη της επιστήμης στο όραμα των σύγχρονων επιστημόνων μειώνεται σε διάφορα μοντέλα:
Η κατανομή σε είδη επιστημών πραγματοποιείται από το αντικείμενο (αντικείμενο), την πρακτική χρήση και τη μέθοδο.
Η πρώτη τάξη περιλαμβάνει φυσικούς, κοινωνικούς κλάδους, καθώς και γνώσεις σχετικά με τη σκέψη.
Τύποι επιστημών, ενωμένοι στην κατηγορία του κοινού,αντιπροσωπεύουν ένα κάπως πιο περίπλοκο και λεπτομερές τμήμα. Στους κλάδους αυτούς, η διατήρηση της υποκειμενικής στιγμής πραγματοποιείται όχι μόνο με τη χρήση εννοιολογικής μορφής, αλλά και με συγκεκριμένη ένδειξη ιστορικού, κοινωνικού θέματος.
Είδη των επιστημών σκέψης, μαζί με το κοινόκλαδιά, ενώνονται στην κατηγορία των ανθρωπιστικών. Την ίδια στιγμή, οι πρώτοι έχουν ένα χαρακτηριστικό που εκδηλώνεται με το ότι κάτι εκφράζεται ως αντικείμενο που εκφράζεται στην ατομική ή κοινωνική συνείδηση ενός ατόμου.
Η δεύτερη τάξη περιλαμβάνει επιστήμες που διαφέρουν ως προς τις δικές τουςμεθόδους έρευνας. Η επιλογή αυτής ή αυτής της μεθόδου γίνεται σύμφωνα με τη φύση του αντικειμένου που μελετάται. Επιπλέον, επιπλέον υπάρχει μια ορισμένη ποσότητα υποκειμενικότητας στην επιλογή.
Η τρίτη τάξη περιλαμβάνει τις επιστήμεςεφαρμοσμένη, πρακτική, τεχνική. Σε αυτή την περίπτωση, η αντικειμενική πλευρά διατηρεί μια τιμή ρύθμισης και η υποκειμενική πλευρά αυξάνει στον προσδιορισμό της πρακτικής σημασίας των επιτευγμάτων. Όλοι οι κλάδοι αυτής της κατηγορίας βασίζονται σε ένα συνδυασμό. Περιλαμβάνει την αλληλεπίδραση της αντικειμενικής πλευράς (φυσικού νόμου) και της υποκειμενικής στιγμής.
